پایان نامه تاثیر پذیرفته شدن شرکت در بورس بر ویژگی کیفی اطلاعات در صورتهای مالی

امروزه توسعه اقتصادی بر پایه دسترسی به منابع مالی برای سرمایه گذاری استوار می باشد. این در حالیست که تصمیم گروه های مختلف در خصوص سرمایه گذاری به نوبه خود به وجود یک سیستم اطلاعاتی مناسب بستگی دارد. افشای اطلاعات نقش اساسی در تصمیم گیریهای صحیح و اگاهانه گروههای مختلف بخصوص سرمایه گذاران دارد. به هر حال، اطلاعاتی که برای سرمایه گذاران و سایرین با اهمیت است، باید به نحو مناسب، کافی و کامل افشاء گردد تا در تصمیم گیری انان مفید واقع شود لذا اطلاعات با اهمیت نیز باید از جنبه ویژگیهای کیفی اطلاعات ،کامل باشند. فرضیه این تحقیق به صورت زیر می باشد: بین پذیرفته شدن شرکتها در بورس و ویژگیهای کیفی اطلاعات در صورتهای مالی رابطه وجود دارد . روش و ابزار گرداوری داده ها از طریق مطالعات میدانی و توزیع پرسشنامه می باشد، تعداد سوالات پرسشنامه 15 مورد می باشد که به دو دسته عمومی و تخصصی تقسیم می گردد. جهت بررسی نرمال بودن سطح افشای اطلاعات از ازمون نرمالیتی کلموگروف- اسمیرنوف وجهت بررسی تاثیر پذیرفته شدن شرکتها در بورس اوراق بهادار بر ویژگیهای کیفی اطلاعات در صورتهای مالی از آزمون آمار استنباطی (آزمون تی استیودنت تک نمونه ای) استفاده شده است. با توجه به موارد فوق نتیجه زیر حاصل گردیده است: پذیرفته شدن شرکتها در سازمان بورس اوراق بهادار بر ویژگیهای مربوط بودن،قابلیت مقایسه و قابل فهم بودن تاثیر بالایی دارد ولیکن تاثیر آن بر ویژگی قابلیت اعتماد پایین می باشد.

تاثیر پذیرفته شدن بر ویژگیهای کیفی اطلاعات در صورتهای مالی

تعریف واژه های کلیدی

صورت های مالی

عبارت است از مجموعه اطلاعات تلخیص شده و طبقه بندی شده درباره وضعیت مالی، عملکرد مالی و انعطاف پذیری مالی واحد تجاری.

ویژگیهای کیفی

به خصوصیاتی اتلاق می گردد که موجب می شود اطلاعات ارائه شده در صورتهای مالی برای استفاده کنندگان در راستای ارزیابی وضعیت مالی، عملکرد مالی و انعطاف پذیری مالی واحد تجاری مفید واقع می شود.

مربوط بودن

اطلاعاتی که بر تصمیم گیریهای تأثیر می گذارند.

قابلیت اتکا

اطلاعاتی که عاری از تمایلات جانبدارانه و اشتباه باشد.

قابل فهم بودن

اطلاعات برای استفاده کنندگان از صورتها شفاف باشد.به صورت شفاف طبقه بندی شوند نسبت به گروه استفاده کنندگان.

قابلیت مقایسه

طوری صورتها ارائه شوند که در طی چند سال قابل مقایسه باشند.

بورس اوراق بهادار

بازاری متشکل و خود انتظام است که اوراق بهادار در آن توسط کارگزاران و یا معامله گران طبق مقررات این قانون، مورد داد وستد قرار می گیرد. بورس اوراق بهادار (که از این پس بورس نامیده می شود) در قالب شرکت سهامی عام تأسیس و اداره می شود.

اهداف گزارشگری مالی

طبق نظر هیأت استانداردهای حسابداری مالی یکی از اهداف گزارشگری مالی فراهم ساختن اطلاعاتی پیرامون وضعیت مالی، عملکرد و انعطاف پذیری مالی واحد تجاری است و هدف دیگر پاسخگویی مدیران به سرمایه گذاران و مالکان است تا معلوم شود که آیا مدیران بابت منابعی که بصورت امانت به آنان سپرده شده کوتاهی کرده اند یا خیر. همچنین طبق نظر هیأت استانداردهای حسابداری مالی، گزارشگری مالی منحصر به تهیه و ارائه صورتهای مالی نیست بلکه سایر طرق ارائه و تفسیر اطلاعات را که به طور مستقیم یا غیر مستقیم با اطالاعات مالی ارتباط دارد را نیز در بر می گیرد و صورتهای مالی تنها بخشی از گزارشگری مالی است.

صورتهای مالی شامل ترازنامه، صورت سود و زیان، صورت گردش وجوه نقد و همچنین یادداشتها و جداول تکمیلی است که هر یک از این صورتها به تنهایی نمی تواند کلیه اطلاعات لازم جهت تصمیم گیری را فراهم سازد بلکه بصورت سیستمی اطلاعات لازم را در اختیار استفاده کنندگان قرار می دهد چون هر یک جوانب متفاوتی از معاملات را منعکس می کند. اگر چه هر کدام اطلاعاتی را فراهم می کنند که با بقیه متفاوت است اما هیچکدام از آنها به تنهایی در خدمت تنها یک مقصود قررا ندارند. در سده 19 میلادی در انگلستان الزامات قانونی جهت تهیه و تنظیم اطلاعات مالی بیشتر بر ترازنامه ناظر بود چون آن را فراهم کننده اطلاعات پیرامون داراییها به عنوان پشتوانه واحد تجاری و به عنوان شاخص فعالیتهای واحد تجاری می دانستند اما هر چه به پایان سده 19 و اوایل سده 20 میلادی نزدیک می شویم تأکید بر صورت سود و زیان را نیز شاهدیم یعنی تجربه نشان داده که تنها ترازنامه جهت تصمیم گیری مفید نیست بلکه صورتهای مالی بصورت یک مجموعه می توانند مفید واقع شوند.

ویژگیهای کیفی گزارشگری مالی

ویژگیهای کیفی خصوصیاتی هستند که اطلاعات فراهم شده در صورتهای مالی را برای استفاده کنندگان قابل استفاده می سازند. این ویژگیها در زیر تشریح شده اند.

مربوط بودن: اطلاعات مالی برای اینکه قابل استفاده باشد باید به نیازهای تصمیم گیری استفاده کنندگان مربوط باشد. اطلاعات زمانی دارای ویژگی مربوط بودن است که بتواند از طریق کمک به استفاده کنندگان در ارزیابی رویداد های گذشته، حال یا آینده تصمیمات اقتصادی آنان را تحت تأثیر قرار دهد.

ارائه صحیح: در مورد اکثر اطلاعات مالی همیشه این خطر وجود دارد که اطلاعات، به طور کامل ارائه دهنده صحیح آن مفهومی را که در خود دارد نباشد. این موضوع بیشتر مرتبط با مشکلات ذاتی مربوط به مشخص کردن معاملات و سایر رویدادهایی است که باید اندازه گیری شوند یا مربوط به تعبیه و بکارگیری تکنیکهای ارائه و اندازه گیری که بتواند پیغام های هم مفهوم با آن معاملات و رویدادها را منتقل کند، می باشد.

بی طرفی: اطلاعات درج شده در صورتهای مالی برای اینکه قابل اعتماد باشد باید بی طرفانه، یعنی عاری از هرگونه جانبداری باشد. بنابراین اگر صورتهای مالی تصمیم گیری یا قضاوت را برای دستیابی به یک نتیجه از پیش تعیین شده تحت تأثیر قرار دهد بی طرفانه نخواهد بود.

احتیاط: احتیاط عبارت است از بکار بستن کمی دوراندیشی در اعمال قضاوت مورد نیاز مدیریت در انجام برآوردهای لازم درشرایط مبهم تا اینکه داراییها یا در آمدها زیادتر از حد و بدهیها و هزینه ها کمتر از واقع نشان داده نشوند.

کامل بودن: اطلاعات مندرج در صورتهای مالی برای اینکه قابلیت اعتماد و اتکاء داشته باشند باید تا آنجا که اهمیت امر و هزینه آن اجازه می دهد، کامل باشند و حذف بعضی اطلاعات به جهت هزینه بر بودن ممکن است گمراه کننده باشند.

قابل مقایسه بودن: اطلاعات در مورد یک واحد تجاری زمانی سودمند است که بتوان آنها را با اطلاعات مشابه سایر واحدهای تجاری مقایسه نمود. قابلیت مقایسه، همگونی روشهای مورد استفاده طی دوره های مختلف و ارزش و بار اطلاعاتی تصمیمات اتخاذ شده را افزایش خواهد داد. اهمیت و ارزش اطلاعات بستگی به این دارد که استفاده کنندگان مختلف بتوانند از آن استفاده کنند. اطلاعات در مورد یک واحد تجاری زمانی سودمند است که بتوان آنها را با اطلاعات مشابه سایر واحد های تجاری مقایسه نمود و استفاده کنندگان باید بتوانند صورتهای مالی یک واحد تجاری را هم در طول زمان و هم بین واحدهای تجاری مختلف مقایسه کنند تا وضعیت مالی، نتایح عملیات و سازگاری مالی آنها را ارزیابی نمایند. بنابراین اندازه گیری و نمایش آثار مالی و معاملات و رویدادهای مشابه باید هم به صورتی یکنواخت در یک واحد تجاری درطول زمان و هم به صورتی یکنواخت در واحدهای تجاری مختلف اعمال شود (رعایت استانداردهای حسابداری کمکی برای دستیابی به کیفیت قابل مقایسه بودن است). از طرفی ضرورت قابل مقایسه بودن نباید با یکسانی مطلق اشتباه شود و نباید به مانعی بر سر راه معرفی استانداردهای بهتر حسابداری تبدیل شود یعنی زمانیکه گزینه ها و رویه های مربوط تر و قابل اعتماد تری وجود دارند مناسب نیست که واحدهای تجاری رویه های حسابداری گذشته خود را بدون تغییر حفظ کنند...