مقاله جنبش نئورئالیسم ایتالیا

معرفی مقاله تحقیقاتی بررسی فراز و فرود جنبش نئورئالیسم ایتالیا

بخشهایی از متن مقاله

سیر رئالیسم نو در ایتالیا

در پایان دوره صامت، نشانه هایی از حرکت و حیات در استودیوهای ایتالیا به چشم می خورد که نشان می داد سینماگران آن مهارت فنی را که در جاهای دیگر پدید آمده بود، رفته رفته به دست می آورند. فیلمسازان ایتالیایی، به رهبری الساندرو بلازتی که هم کارگردان بود و هم مدیر مجله سینما گرافو سنت فیلمهای با شکوه و افسانه های پرماجرا را رها می کردند. نخستین فیلم بلازتی. سوله (1929) از نقشه وسیع موسولیتی برای خشکاندن باتلاقهای پوتین حکایت می کرد. توفیق فوری این فیلم نشان داد که برای گرفتن موضوع فیلم می توان به سایر جنبه های مثبت معاصر نیز رجوع کرد. اما تهیه کننده ایتالیایی تردید نشان دادند و منتظر ماندند تا آنکه فیلم ناطق آمد و خوابهای بلازتی را عجالتا باطل کرد.

استودیوها، چه برای انتخاب موضوع و چه برای انتخاب بازیگران خود، به تئاتر روی آوردند، و سر و صدای آوازهای عاشقانه که از فیلمهای ناطق برخاست، فریاد کسانی را که می خواستند فیلم رنگ واقعی و ارزش فنی داشته باشد در خود غرق کرد. در نخستین سالهای فیلم ناطق، در ایتالیا بیشتر فیلمهای ساز و آواز و ماجراهای عاشقانه و کمدیهای اتاق خواب ساخته می شد، که غالباً از روی نمایشنامه های تئاتری تهیه می شد. خود ایتالیاییان این فیلمها را فیلم تلفن سفید می نامیدند، زیرا که بیشتر ماجراهای فیلم در اطراف تلفن سفیدی که در اتاق خواب قهرمان زیبای داستان بود دور می زد....

نئورئالیست ها، اگر چه به بهترین سنت های انسان گرایی معتقد بودند، برای بررسی مفهوم و کاربرد انقلابی این سئوال آمادگی نداشتند. اما در همان سال 1948 لوکینو ویسکونتی در زمین می لرزد، اگرچه از لحاظ مفروضات اساسی نئورئالیسم با آن تفاوت دارد، اما قدرت خود را از منابع همین مکتب می گیرد.

امیدی که در نئورئالیسم شعله ور بود بر اثر فشار سیاسی دشواری های اقتصادی و سانسور شدید خاموش شد. پیروزی دموکرات های مسیحی در انتخابات 1948 قدرت حاکم را به راست متمایل کرد. در سال 1949 قانونی در مورد صنعت سینما به تصویب رسید که در پوشش ارائه کمک دولت محدودیت های سنگینی بر کار فیلم سازان تحمیل می کرد. نویسنده ایتالیایی اثر این قانون را چنین شرح داده اند:

سال های 1950 تا 1955 سالها ی تعرض بزرگ سانسور است. این سالها شاهد ساخته شدن آخرین فیلم های مکتب نئورئالیسم بودند که بهترین نمونه سینما را به ما ارائه داد و چند شاهکار به دنیا تقدیم نمود. این سالها همچنین سالهای ترس، خودسانسوری، سازش و تعقیب سیاسی بودند.