مقاله آداب ازدواج و نکاح در اسلام

مقاله آداب ازدواج و نکاح در اسلام

بخشهایی از متن مقاله

از جمله آداب ازدواج آن است که اگر زن دوشیزه است، وضع همسر به اطلاع زن برسد که این براى سازش و الفت بهتر است؛ از این رو نگاه کردن به زن پیش از ازدواج جایز است، زیرا این عمل میان آنها تقرب ایجاب مى کند.

از جمله آداب ازدواج آن است که، علاوه بر دو شاهد، جمعى از مردمان صالح نیز حضور داشته باشند، و نیز از جمله آداب ازدواج آن است که هدف مرد از نکاح به پا داشتن سنت، و نگه داشتن چشم از حرام، و کسب فرزند و سایر فوایدى باشد که ذکر کردیم و قصدش تنها هواى نفس و کامجویى نباشد که در این صورت عملش از اعمال دنیوى خواهد بود در صورتى که این نیتها مانع کامجویى نیست، چه بسا حقى که مطابق هواى نفس است و محال نیست که انگیزه وى کامجویى و حق دینى هر دو باشد.

اما زنى که ازدواج می کند: دو نوع احکام دارد: نوع اول به خاطر حرام بودن و نوع دوم براى زندگى خوب و فراهم آوردن مقاصد است.

نقل کرده اند که حضرت على (ع) چهار زن داشت؛ براى هر کدام از آنها در هر چهار روز یک درهم گوشت مى خرید.

لازم است که به زنش دستور دهد تا باقیمانده غذا و هرچه را که در صورت ماندن فاسد مى شود به مستمندان صدقه دهد. این کمترین مرتبه کار خیر است، و بر زن لازم است که هر چند شوهر به صراحت اجازه نداده باشد، به مقتضاى حال، آن کار را بکند.

سزاوار نیست که مرد در خوردن غذاى خوب خود را بر دیگر اعضاى خانواده مقدم بدارد و از آن خوراکى به ایشان ندهد، چرا که این عمل باعث کینه مى شود و از زندگى و معاشرت خوب بدور است. پس اگر نمى خواهد به آنان چیزى بدهد باید به نحوى مخفیانه بخورد که خانواده اش نفهمند و نباید نزد ایشان از طعامى که نمى خواهد به آنها بخوراند، تعریف کند و هنگام غذا خوردن تمام اعضاى خانواده را بر سر سفره بنشاند که مى گویند خداوند و فرشتگان بر اهل آن خانه اى درود مى فرستند که با هم غذا مى خورند. و مهمترین امر واجب بر مرد که باید در مخارج خانواده رعایت کند، آن است که خوراک از مال حلال تهیه کند و به خاطر آن دست به درآمدهاى حرام دراز نکند زیرا این عمل جنایت است نسبت به آنها نه مراعات حال ایشان. ما اخبارى را که در این باره وارد شده است در ذکر آفات نکاح، نقل کردیم.

حقوق شوهر بر زن و بیان کافى راجع به آن

براستى نکاح نوعى بردگى است و زن برده مرد است و باید از شوهر، هر چه بخواهد در تمام امورى که مربوط به زن است، امورى که مستلزم معصیت نباشد، بدون قید و شرط اطاعت کند. در بزرگداشت حق شوهر نسبت به زن، اخبار زیادى رسیده است. رسول خدا (ص) مى فرماید: هر زنى که از دنیا برود و همسرش از او خشنود باشد، وارد بهشت مى شود. در این روایت امام (ع) اطاعت شوهر را در ردیف واجبات اساسى اسلام آورده است.

اخبارى که غزالى در این باب نقل کرده، بیشترشان از طریق اهل بیت (ع) - با تفاوت در عبارت - نقل شده است و ما از کتابهاى شیعه - رحمهم اللّه - بعلاوه روایاتى که قریب به آنهاست، از قول ائمه (ع) نقل مى کنیم چون اعتماد به اینها بیشتر است.

در کافى از قول حضرت صادق (ع) نقل شده است که فرمود: مردى از انصار در زمان رسول خدا (ص) براى کار لازمى از خانه بیرون رفت و با زنش شرط کرد که تا برگردد حق ندارد از خانه بیرون رود، مى گوید: پدر زن مریض شد، زن کسى را نزد رسول خدا (ص) فرستاد و گفت: همسرم از خانه بیرون رفته و از من پیمان گرفته است که تا بر مى گردد از خانه بیرون نروم و اکنون پدرم مریض شده، اجازه مى فرمایید از او عیادت کنم؟ رسول خدا (ص) فرمود: خیر، در خانه ات بنشین و از دستور شوهرت اطاعت کن. مى گوید: بیمارى پدرش شدت یافت؛ دوباره آن زن کسى را نزد پیامبر (ص) فرستاد و پرسید که اجازه مى فرمایید، عیادت کنم؟ فرمود: در خانه ات بنشین و به دستور شوهرت عمل کن. مى گوید: تا این که پدرش مرد، کسى را نزد پیامبر (ص) فرستاد که پدرم مرده است، حال اجازه مى دهى که بر او نماز بخوانم؟ فرمود: خیر، در خانه ات بنشین و از شوهرت اطاعت کن. مى گوید: آن مرد را دفن کردند، رسول خدا (ص) به آن زن پیغام داد که خداوند به خاطر اطاعت کردن از شوهرت تو و پدرت را آمرزید.