پایان نامه آموزش مسئولیت پذیری و استقلال دهی به فرزندان

معرفی پایان نامه و تحقیق آموزش مسئولیت پذیری و استقلال دهی به فرزندان

در نهایت ما از این پایان نامه نتیجه می گیریم که تربیت استقلال دهی به فرزندان کار ساده و راحت و آسانی نیست و در این تربیت به فرزندان نه فقط خانواده بلکه همچنین مدرسه و جامعه هم در این امر مهم و حساس نقش بسزایی دارند ما نتیجه می گیریم که فرزند در هر شرایط و همیشه به خانواده متکی نباشد نه به این معنی که ارتباط خود را با خانواده اش کاملاً قطع کند بلکه به این معنی می باشد که فرزند کارهای کوچک را بدون متکی به دیگران و راهنمایی والدین انجام دهد و اسقلال داشته باشد تا مسئولیت زندگی را یاد بگیرد و در انجام مسئولیت خود مستقل باشد و دیگر اینکه فرزندان در رفتار، مدرسه و برخورد با مسائل جامعه مستقل تربیت شوند و استقلال داشته باشند و خانواده هم باید راهکارها و راهبردهای تربیت استقلال دهی را آموزش ببیند و در تربیت استقلال دهی فرزندان به کار ببندد و یکی از مهمترین اهداف والدین ایجاد کردن حس استقلال در فرزندان است تا به افرادی مبدل شوند که وابسته نباشند پس این چنین تربیتی برای فرزندان خیلی اساسی و مهم است و خانواده، مدرسه و جامعه در این تربیت نقش حساس و مهمی دارند.

سؤالات تحقیق

1) اصول تربیت استقلال دهی را نام برده؟

2) نخستین گام به سوی استقلال دهی چیست؟

3) راههای احترام به استقلال دهی فرزندان و پرهیز از تحمیل اراده پدر و مادر چیست؟

4) دلیل استقلال طلبی انسان چیست؟

5) واگذاری مسئولیت چیست؟

6) هدف از تعلیم و تربیت بایستی آماده کردن کودکان برای زندگی باشد یعنی چه ؟

آموزش قبول مسئولیت به فرزندان اقدامی است که آنها را به جانب دستیابی به استقلال اخلاقی سوق می دهد خواسته هر پدر و مادری است که فرزندان خود را انسانهایی مسئول و شایسته تربیت کند اما لازمه ی تربیت فرزندان مسئول و متعهد واگذاری مسئولیت به آنهاست و از جمله این مسئولیت ها، مسئول شناختن آنها در قبال خودشان است. مواظبت از خود و اموالشان، کسب درآمد برای مصارف شخصی با توجه به اقتضای سن و سال (نگهداری از بچه ها، کار در تعطیلات تابستانی و نظایر آن) کمک به کارهای خانه، پایبندی به قول و قرارها و مهمتر از همه افزایش احساس مسئولیت در قبال دیگران و کمک به رفاه سایر انسانها و بسیاری از مقولات مشابه دیگر را می توان به بچه ها واگذار کرد.

بیان مسئله

نوجوانی دوره خاصی از زندگی است که از لحاظ ویژگیها و شرایطی که دارد که متمایز از سایر مراحل بوده و مورد توجه متخصصان رشد و روانشناسی رشد می باشد. در این دوره سنی، نوجوان ویژگیهایی پیدا می کند که لزوم توجه و اعمال شیوه های برخورد مناسب را الزامی می سازد و از آنجایی که تحمل این شرایط و ویژگیهای آن برای نوجوان نیز توام با مشکلاتی است عدم آگاهی اطرافیان و بویژه والدین و مربیان با شیوه برخورد با آنها می تواند مشکلاتی را به وجود بیاورد.

یکی از این ویژگیهای مهم تمایل نوجوان به کسب استقلال است نوجوان تمایل دارد تواناییها و نیرویهای خود را به معرض نمایش بگذارد و قدرت و توانایی خود را به اطرافیان ثابت کند. می خواهد یکه و تنها عمل کند و تا جایی که می تواند به اطرافیان و بویژه والدین خود تکیه نکند. استقلال طلبی زمینه اولیه ورود او به اجتماع را فراهم می سازد و او را برای پذیرش مسئولیتهای اجتماعی آماده می کند. هر چند جهت گیری ناصحیح آن توام با مسائل و مشکلاتی برای او و اطرافیان خواهد بود.

معنی و مفهوم استقلال دهی چیست؟

توجه به استقلال و خوداتکایی از نکات مهم تربیتی است. همگام با رشد جسمانی و افزایش سن، توقعات و انتظارات مردم از کودک افزایش می یابد و او باید خود را برای ایفای نقش در جامعه آماده سازد. از طرفی وابستگی فرزند به والدین، به ویژه پدر، نه مطلوب است و نه همواره ممکن. زیرا امکان پیش آمدن موقعیت ویژه و محروم شدن فرزند از کمک والدین انکارناپذیر است. بنابراین، والدین باید ضمن نظارت صحیح و حساب شده به تدریج زمینه استقلال و خوداتکایی را در فرزندانشان به وجود آورند و با واگذاری مسئولیت بدانان قدرت اداره زندگی را در آنها تقویت کنند. از نکات بسیار زیبای سیره تربیتی امام رضا(ع) توجه به این امر مهم است. آن حضرت به خوبی برای فرزندش جواد(ع) آینده نگری فرمود و چون می دانست فرزندش در نوجوانی مسئولیت بزرگ رهبری جامعه اسلامی را به عهده می گیرد با واگذاردن مسئولیتها به وی قدرت مدیریت و رهبری را در او تقویت کرد. امام هشتم(ع)، هنگامی که درمدینه بود، اداره امور خویش را عملا به فرزندش وا نهاد و حضرت جواد(ع)، بااینکه کودک و نوجوان بود، به خوبی از عهده این امر برآمد. حنان بن سدیرمی گوید: ... پیوسته حضرت جواد(ع) با اینکه کودک و نوجوان بود، اداره امور حضرت رضا(ع) را در مدینه به عهده داشت و به خادمان حضرت امر و نهی می کرد وهیچ یک از خدمتگزاران با وی مخالفت نمی کرد. این سخن بدان معناست که حضرت جواد(ع) به خوبی مدیریت می کرد و آنها با او مخالفت نمی کردند. ...

استقلال در دوران نوجوانی

استقلال در دوران نوجوانی، حالت خاص و تحولی استقلال در دوران حیات است. بدین معنی که تا قبل از بلوغ، فرد نسبت به اعمال خود اگر چه مسئول است، اما به لحاظ حقوقی و شرعی پاسخ گو نیست و پاسخ گویی به عهده ولی و قیم قهری و شرعی اوست و به محض وقوع بلوغ ، شخصاً باید در پیشگاه قانون جواب گو باشد و تبعات و پیامدهای اعمال خود را متحمل شود و به تناسب موارد، پاداش بیند و کیفر پذیرد و به انجام تکالیف متعهد و به رعایت حدود و مرزها ملزم باشد. در مقابل ضروری است اجتماع هم این تعهد و الزام را به عنوان حریم و مرز حقوقی، اعتقادی و ارزشی یک شخصیت حقوقی و اجتماعی حرمت گذاری کند.

بنابراین چنانچه به ندرت و رغم روال قابل تصور، پدر و مادر، نوجوان بالغ را به کار خلاف امر کردند، استقلال حقوقی و شرعی به او اجازه می دهد تا در برابر این دستور مقاومت کند، ولی این مقاومت باید به نحوی عملی شود که با وظیفه مهم دیگری که رعایت حریم و حرمت والدین است، متضاد و متقابل نباشد و چنان مدبرانه و با ظرافت عمل شود که کرامت آنها مخدوش نگردد و به برخورد متقابل نینجامد، زیرا هیچ انسانی تا پایان عمر گسسته و رها از والدین نیست...

فهرست تحقیق

مقدمه

فصل اول : طرح کلی تحقیق

1-1 بیان مسئله

1-2 اهمیت و ضرورت تحقیق

1-3 سؤالات تحقیق

1-4 تعریف عملیاتی واژه ها

1-5 روش تحقیق

فصل دوم

2-1 معنی و مفهوم استقلال دهی چیست؟

2-2 راهبردهای تقویت حس استقلال

فصل سوم : راهکارهای تربیت استقلال دهی به فرزندان را نام ببرید؟

فصل چهارم

رشد هویت و مبارزه برای استقلال دهی را توضیح دهید؟

فصل پنجم

5-1 بحث و نتیجه گیری

5-2 پیشنهادات و محدودیت ها

منابع و مأخذ